door: Lily Tomlin Als mensen zich jarenlang, misschien zelfs al wel hun hele leven lang conformeren aan wat de omgeving van ze vraagt, dan kunnen ze het besef van het eigen ik soms volledig kwijtraken. In onze jonge jaren krijgen we vaak al veel goedbedoelde boodschappen mee. Ook ik heb er een aantal meegekregen.
‘Je speelt het spel niet voor de knikkers!’ Mijn ouders wilden mij daarmee goed doen. Geniet gewoon van het spelletje, winnen is niet zo belangrijk. Maar ik heb daaruit ook geleerd dat ik niet voor mezelf op mocht komen. Winnen kreeg een vieze bijsmaak.
‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de ander niet.’ Prachtig en goed bedoelt natuurlijk. Immers als ik zelf iets als onplezierig ervaar, dan zal een ander dat waarschijnlijk ook als onplezierig ervaren. Maar voor mij betekende het ook dat ik altijd maar lief moest zijn voor een ander en daarmee ging ik volledig voorbij aan mezelf.
‘Als je voor een dubbeltje geboren bent, word je nooit een kwartje.’ Wat ik ook zou doen, nooit was het goed genoeg, ik zou nooit die mooie zwaan zijn.
Via allerlei maskers en trucjes proberen we te ontsnappen aan onze pijn. We onderdrukken onze eigen ik en daardoor kan het verlangen naar ons zelf zijn juist groter en groter worden. De oorspronkelijke en pure behoeften van het eigen ik kunnen dan niet meer vrijuit uitgesproken worden. En dus gaan we via allerlei gedrag een beroep doen op de ander om alsnog te ontvangen wat we zo hard nodig hebben. En dan zijn we hoe langer en hoe meer niet meer zelf aanwezig in het hier en nu.
Wat mij raakt, is wanneer ik de werkelijke ik, het pure en oorspronkelijke zelf, van de ander tegen kom. Als mensen vanuit hun hart gaan voelen in plaats van in hun hoofd te beredeneren wat ze nodig hebben, dan gebeurt er vaak Veelgoeds. Tijdens het werken met opstellingen zijn er vaak maar weinig woorden nodig. Er wordt vanuit het ‘zijn’ ervaren wat er nodig is. Je voelt het met je hart, zonder vanuit je hoofd dingen te beredeneren. Dan ontmoet je werkelijk de ander, de authentieke mens en dat ontroert mij telkens weer.
Als ik in groepjes werk, komen we vaak al in een heel kort tijdsbestek tot een soort ‘groepsgeborgenheid’. Er wordt een veilige plek gecreëerd die het mensen mogelijk maakt werkelijke stappen te zetten. Ik lever daaraan graag mijn bijdrage, door ook mijn authentieke zelf te laten zien.
Ik ben vele jaren werkzaam geweest als ambulant begeleider in de zorg en heb daarbij gewerkt met jong volwassenen met gedragsproblematiek, in de begeleiding met kinderen en ouderen en mensen met een (aangeboren) beperking. De afgelopen jaren heb ik mij meer en meer gespecialiseerd in het geven van workshops en individuele coaching trajecten. en help mensen door middel van metaforisch coachen in de Sociale Winkel te Broek op Langedijk.
Wil je zonder verdere plichtplegingen nader met mij kennismaken, dan kan dit in de regel op donderdag ochtend in de Sociale Winkel te Broek op Langedijk. Of op afspraak op de dinsdag middag in de Binding.
‘Als ik geen liefde zie, heb ik niet goed gekeken’ Uit: ECIW
Een kind weet vaak zelf niet zo goed waarom het doet, wat het doet. Eenmaal volwassen geworden, weten we het vaak nog steeds niet zo goed. We doen wat we geleerd hebben. Of juist niet.
Als ouder zie je een kind graag blij, hoop je dat het opgroeien makkelijk gaat en het leven leuk is. Je wilt een gelukkig en gezond kind. De praktijk van alle dag laat soms wat anders zien. Je kind wil niet (meer) naar school, wordt gepest, heeft moeite met het maken en behouden van vriendjes, blijkt hooggevoelig, heeft faalangst, heeft al vroeg met rouw en verlies te maken of met ouders die scheiden enz. Als je kind om wat voor reden dan ook vast dreigt te lopen, kan het fijn zijn samen met een kinder- en jongerencoach naar de situatie te kijken en deze te onderzoeken. Een frisse blik die met je meedenkt en je weer op weg helpt.
Zoals veel mensen met mij, heb ik als kind geleerd dat ik altijd maar moest presteren, moest voldoen aan ‘de norm’. Vooral hard werken en goed je best doen, daar kwam je verder mee. Ik leerde al erg jong mijn mannetje te staan, nam in het gezin de plek in van ouder en raakte ongemerkt steeds verder verwijderd van mijzelf, van wie ik in essentie ben. Ik functioneerde voornamelijk op de als kind door mij geleerde overlevingsstrategieën: stoer, sterk en vooral dapper. Strategieën die op latere leeftijd niet meer zo heel handig bleken te zijn. In mijn werk zag ik veel jonge mensen al op dezelfde manier door het leven gaan. Het raakte mij vaak diep. Dit heeft mij er toe bewogen de opleiding tot kinder- en jongerencoach te gaan volgen aan de Academie voor Psychodynamica. Inmiddels werk ik met veel plezier met kinderen en jongeren aan hun doelen en ben ik er alleen nog maar meer van overtuigd geraakt dat al het menselijk handelen telkens weer alleen maar om liefde draait. Zelf als we van sommige gedragingen in eerste instantie helemaal niets snappen.
Coach is het Engelse woord voor koets. Een voertuig dus eigenlijk. Een kinder- en jongerencoach helpt kinderen en jonge mensen van de plek waar zij zijn, naar de plek waar zij willen zijn. Een coach helpt je inzicht te krijgen in wat er werkelijk speelt en wat er nodig is om verder te kunnen. Zelf ontdekken, oefenen en uitvinden wat er nodig is om verder te kunnen. Belangrijk daarbij is dat je de mogelijkheid moet krijgen om je eigen talenten en kwaliteiten te ont-dekken. Ontdekken dat jij zelf en de oplossingen die je bedenkt de moeite waard zijn.
Een coachtraject voor kinderen en jongeren is altijd kortdurend. Het doel en de mogelijkheden van het kind en/of de jongere staan centraal. Wil je weten of ik iets voor jou of je kind kan betekenen? Maak dan een afspraak voor een gratis intake gesprek, zodat we samen kunnen kijken wat de mogelijkheden zijn.