 Meestal als ik muziekjes luister – en dat doe ik best vaak – staat de muziek hard. Dan kan ik het op de één of andere manier beter binnen laten. En heel vaak zing ik mee. Of ik dans door het huis, pollepel in de hand, eten tegen het plafond en schreeuw het letterlijk uit met de muziek. Als ik het in de ochtend doe, wil er wel eens iemand met een scheef oog naar me kijken of geïrriteerd reageren. Of het ook wat rustiger kan! Dan doe ik heel even mijn best om me in te houden, maar ja, als het bruist, dan bruist het en onderdrukken kan dan best een klus zijn. O Tempo Nao Para van Mariza heeft het mij aangedaan. Er bruist wat, maar ik word er tegelijkertijd heel stil van. Van binnen stil van. En mijn haartjes gaan er van overeind staan. Gelukkig niet de gezichtshaartjes, maar wel die op mijn armen en het geeft me een raar gevoel van binnen. En omdat ik Portugees wel kan voelen, maar niet kan verstaan, heb ik de vertaling van het liedje eens opgezocht. Want het klinkt bijna weemoedig, maar ook heel liefdevol en zacht en dus dacht mijn brein: dit gaat vast over de liefde! En dat doet het ook. De tijd staat niet stil. Ik weet het leven heeft haast. Ik weet dat alles gebeurd, zonder dat we er om vragen. Tijd is schaars en we hebben het pas in de gaten, als het al voorbij is. Ik weet niet of ik te snel liep, maar ik weet dat ik wat glimlachjes gemist heb. Ik ga de tijd vragen me meer tijd te geven. Meer tijd… om naar jou te kijken. Vanaf nu zal ik niet meer op afstand zijn. Vanaf nu zal ik er zijn. Ik zong. Ik zong over het missen van mijn stad. En zelfs met ijdelheid zong ik. Ik liep door de wereld die achter me lag en ik kon niet wachten… om bij jou terug te keren. Gewoon weer een liefdesliedje dacht ik eerst. Want, ik ken het maar al te goed. Dat uitkijken naar het moment dat ik weer terug mag zijn bij degene waar ik zoveel van hou. Maar vandaag, terwijl ik in de zon wat aan het rommelen was, weer even ging zitten om te genieten van de warme stralen en ondertussen Mariza heel hard haar liedje aan het zingen was, viel er ineens een kwartje. Want ze zingt het echt met ongelooflijk veel weemoed en nog veel meer met een zachte liefde in haar stem. Wat nu, als dit helemaal niet gaat over het verlangen bij degene te zijn waar ik zoveel van hou? Wat nu, als dit helemaal niet gaat over iets wat zich buiten mij afspeelt? Als ik nu nog eens goed luister, de tekst nog eens goed binnen laat, zou het niet kunnen zijn dat Mariza het dan eigenlijk voor zichzelf zingt? En dat ik zo geraakt word, omdat mijn eigen ik er zo naar verlangt dat ik niet meer bij mezelf weg ga en stilletjes hoopt dat ik er vanaf nu altijd voor mezelf zal zijn? En als ik de tekst dan op mijn manier vertaal, klinkt het zo: De tijd heeft nooit stil gestaan. Ik weet dat ik in het leven altijd haast heb gehad. Ik weet dat alles gebeurt, zonder dat we er om vragen. Dus waarom zou ik tegen mezelf en het leven vechten. Tijd is schaars en gelukkig heb ik dat nu al in de gaten, voordat het voorbij is. Ik weet dat ik te snel liep en daardoor veel glimlachjes heb gemist. Vanaf nu ga ik met de tijd om, als een goede vriend. Dan voelt het alsof ik meer tijd heb. Tijd om naar mezelf te kijken en naar al het moois om me heen. Vanaf nu hoef ik nooit meer bij mezelf weg te gaan, hoef ik niet meer bang te zijn en kan ik er gewoon zijn. Ik hoef de dingen die achter me liggen niet meer te missen. Ik hoef niet meer ijdel te zijn. Ik wil niet wachten om eindelijk bij mezelf terug te keren. Want ook al is het veel makkelijker de leegte die je in jezelf voelt door een ander te laten opvullen. Ook al is het nog zo fijn om naar een ander te verlangen en uit te kijken naar de momenten samen. Als je de leegte in jezelf niet kunt vullen met jezelf, dan vraag je wel heel veel van de ander. En zeg nou zelf, hoe fijn zou het zijn als je bij jezelf kunt blijven en de ander niet nodig hebt om jou continue te bevestigen in jouw ik zijn? Pas als je er gewoon kunt zijn, kun je ook van jezelf aan een ander geven. Dan heb je de ander niet meer nodig om de leegte in jou te vullen. En als die ander ook goed voor zichzelf zorgt, hoef je ook niet de leegte van die ander als tegenprestatie op te vullen. Dan kun je gewoon zijn en jouw liefde laten stromen. Dus ik wil je vragen: zing je met Mariza en mij mee? Want de tijd heeft nooit stil gestaan. En misschien is het voor jou ook wel tijd om eindelijk bij jezelf terug te keren. Kun je daar wat hulp bij gebruiken? Kijk dan eens op de website www.veelgoeds.nl voor de volgende opstellingsavond bij jou in de buurt of neem vrijblijvend contact met mij op. .https://youtu.be/9kmwY1Z3YNY hier is de link naar het liedje O TEMPO NOA PARA
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |