Laat mij ervaren

Vertel het me en ik zal het vergeten.
Laat het me zien en ik zal het onthouden.
Laat het me ervaren en ik zal het me eigen maken

Als kind al sloot dit het beste bij mij aan. Geen idee hoe dat met jou gaat natuurlijk, maar
lang stil zitten en luisteren was niet echt mijn ding. Mijn gedachtes dwaalden af en ik verzon
daarbij mijn eigen waarheid. En kon soms echt niet voelen wat men nou werkelijk wilde
"onderwijzen".
Soms voelde het ook echt tegenstrijdig met de taal (lichaamstaal) die men sprak.
Laat het mij zien en ik zal het (beter) onthouden. Daar waar geschiedenis met plaatjes,
filmpjes en beelden werd ondersteund, bleef het veel beter hangen. Zo werkt dat dus.
Als ambulant begeleider op een basisschool werd het me allemaal nog duidelijker. Daar
begeleidde ik een kind met downsyndroom en gebruikte beeldtaal. Zo zocht ik bij ieder
woordje een plaatje en zo werd het woordje en het plaatje geïntegreerd
Toen het kind moest
leren schrijven, leken de aangeleerde woorden maar moeilijk omgezet te kunnen worden in
letters. Dit kind kon dus op den duur wel woordjes lezen maar niet schrijven. Totdat ik
overstapte om de letters te gaan voelen. Dit ging bijvoorbeeld met schuurpapier of soms
zelfs met het hele lijf nagebootst en waarachtig... het beklijfde.
Wanneer je volwassen bent geworden, kunnen deze spelregels nog steeds gelden.
Wanneer je niet lekker in je velletje zit en vrienden geven je welgemeend advies, kun je dat
advies dan oppakken?
Of volg je jouw eigen route of plan. Of hoor je het advies wel, maar kan je er nu nog niets
mee?
Voel je jezelf moe en lamlendig en zie je in een documentaire of in een filmpje een oplossing
schuil gaan voor jouw issue? Dan onthoud je het negen van de tien keer wel en geef jij op
jouw manier weer een liefdevol advies door of zegt tegen andere dat ze het zeker moeten
gaan kijken.
Maar er is nog een stapje wat je jezelf niet zou
moeten ontnemen. Namelijk de weg van het
ervaren. Zo las ik overal dat mediteren goed voor
een mens kan zijn. Ik hoorde het aan en
deed er vervolgens niets mee. Tot ik toch eens buiten mijn comfortzone ging en voelde wat
het me bracht. Dit zelfde geldt ook voor wandelen en lekker buiten zijn.
Dit in het doen gaan is een beetje mijn ding geworden.
Systemisch werken of wel opstellingen is voor mij de manier om zelf tot inzichten te komen
of een ander inzichten te geven.
Zo deed ik laatst mee aan een opstelling met onder andere paarden. Lekker in de
buitenlucht, dus een feestje dubbel op.
Een kat die een muisje naar mij toebracht, een paard wat lekker lag te rollen op de plek van
mijn waarheid. Omdat ik eerst als toeschouwer naar de beelden keek, kon ik er maar een
beetje bij. Maar toen ik werkelijk zelf in de opstelling ging staan, kon ik het mijzelf echt eigen
maken. De tranen rolden over mijn wangen en ik voelde in al mijn vezels wat ik heb te doen.
Een soort gelijke ervaring gun ik ook jou. Aankomende donderdag 7 november organiseer ik
een opstellingen avond in het Behoudenhuis, te
​
Oudkarspel
https://www.facebook.com/events/2587992877960829/
of kijk eens op mijn website

---