Ik laat een lichtje voor je aan

Vroeger toen ik alles nog anders deed. Was het toen beter?
Verre van! Ik overleefde in de wereld en maakte daarbij gebruik van wat ik als kind geleerd had. En
voor mij betekende dat, dat ik geen vertrouwen had in de wereld, geen vertrouwen had in andere
mensen om mij heen en bovenal... eigenlijk... geen vertrouwen meer had in mijzelf. Al in mijn jongste
jaren was ik mijzelf volledig kwijt gesukkeld. Ik had geleerd dat je alles in het leven alleen moet doen,
dat je niet op een ander terug kunt vallen, dat je je problemen zelf oplost en dat je vooral moet
vechten om te overleven.
Alles wat er gezegd werd of geschreven was, had op de één of andere manier wel betrekking op mij.
Als iemand iets vertelde over wat hem/of haar gebeurd was, trok ik daar onmiddellijk conclusies uit
voor mezelf. Ik had geleerd goed te luisteren, goed te kijken en vooral te zwijgen en alles van binnen
te herkauwen. Dus als iemand anders vertelde wat een ander hem of haar ‘aangedaan’ had, was mijn
conclusie niet: oh... wat vervelend voor je, maar was mijn conclusie: dat moet ik dus vooral niet met
deze persoon doen. Als iemand anders uitgemaakt werd voor trut, voelde ik me meteen
aangesproken. Ik voelde me onmiddellijk die trut. En toegegeven, soms gedraag ik mij ook als een
trut, maar dat betekent zeker niet dat ik dat dan ook ben.
Inmiddels weet ik dat ik alles alleen maar vanuit liefde doe of als ik heel vervelend doe, dat ik op mijn
manier om liefde vraag. Ook al kan het zijn dat een ander dat wat ik doe niet als liefde ervaart.
Inmiddels weet ik, dat ook een ander alles alleen maar vanuit liefde doet, zelfs al moet je soms goed
kijken om die liefde of die vraag om liefde ook te zien.
Een tijdje terug werd ik onderweg naar huis enorm geraakt door een liedje van Tom Walker: I will
leave the light on. Omdat ik gezongen teksten vaak niet zo goed kan verstaan, maakt niet uit in welke
taal, ging ik thuis het nummer nog eens opzoeken met de songtekst erbij. Meteen begreep ik waarom
het mij zo geraakt had. Ooit, toen ik zelf voor het eerst een coachtraject in ging, kreeg ik te horen dat
ik altijd contact mocht zoeken als er iets was. Ik moest vooral laten weten wat er in me om ging na
een coachafspraak en moest het coachtraject vooral zien als een veilige plek, waar ik alles in alle
veiligheid kon uitproberen. Van enorme boosheid tot enorm verdriet. Het maakte niet uit wat, alles
en elke emotie, was welkom. Zij liet een lichtje voor me branden.
If you look into the distance, there's a house upon the hill
Guiding like a lighthouse to a place where you'll be
Safe to feel at grace 'cause we've all made mistakes
If you've lost your way
I will leave the light on
En ook al maakte ik er in het begin van het traject zelden tot nooit gebruik van - oude patronen
kunnen nog al hardnekkig zijn - deze woorden waren misschien wel de belangrijkste woorden die ooit
tegen mij gezegd zijn. Gaandeweg her-ontdekte ik een oude vriend: schrijven. En ik begon steeds
meer alles op te schrijven wat me dwars zat, wat ik dacht gehoord te hebben. Als ik in de nacht
zwetend wakker werd, omdat ik naar gedroomd had over iets wat gebeurd was en mijn brein het
groter gemaakt had dan het in werkelijkheid was, dan schreef ik zelfs dat op. Gaandeweg leerde ik dat
mijn brein niet alleen maar mijn beste vriend was, maar heel vaak juist mijn grootste vijand. Het brein
heeft er namelijk een handje van, vanuit oude ervaringen, alvast vooruit te denken en vooral dingen
groter te maken dan ze zijn. Gaandeweg leerde ik mezelf steeds vaker de vraag te stellen: is het waar
wat je denkt te horen/zien? En steeds vaker kwam ik tot de ontdekking dat wat mijn brein allemaal
bedacht had, helemaal niet klopte.
​
Al schrijvende kom ik vaak tot inzichten die ik voor die tijd niet had. Als ik opschrijf wat mijn brein
allemaal aan het bedenken is, wordt vaak vanzelf duidelijk waar het over gaat. Door de tekst na het
schrijven nog eens na te lezen, of als ik er de moed voor heb, door de tekst aan iemand anders te
versturen, krijg ik ineens meer ruimte. Door mijn woorden te delen, geef ik er ook meteen lucht aan.
Misschien heb jij wel iets waar je meer zicht op wilt? Schrijf er dan eens een paar minuten over. Zet
gewoon je pen op papier of kruip achter je toetsenbord en schrijf op wat er in je opkomt. Lees het
daarna terug. En als je wilt, deel het dan met mij.
Ik laat een lichtje voor je branden.
​https://www.veelgoeds.com/contact.html

---