Ik begin het nu echt te voelen, dat ik het echt kan!!

Ik werd geboren op vrijdag de dertiende. Een lappendag kindje, zei mijn moeder altijd. En onbewust ben ik gaan geloven in wat zij mij vertelde.
Ik huilde veel als baby, kon het eten niet echt binnen houden en groeide het eerste jaartje maar mondjes maat. Ik groeide op in een leuke straat met veel buurkinderen. Het leek zo veilig in het kleine dorp. Totdat ik, als klein meisje, naar school moest en door allerlei omstandigheden niet echt mee kon komen. Zou mijn moeder dan toch gelijk hebben gehad, was ik dan toch het kneusje?

Op het voortgezet onderwijs ging het mij allemaal iets te snel. Ik bleef daar dan ook een aantal keren zitten. Mijn moeder kreeg dus toch gelijk. Ik ging in haar opmerking geloven. Ik was het kneusje, ik zou het toch niet leren en ik was echt voor het ongeluk geboren. 
En met deze onzekere gevoelens, belandde ik een baan. Een baan die mij wel op het lijf geschreven was. Een baan in de gehandicaptenzorg, want ik begreep zo goed hun frustratie en hun gedrag. Zo resoneerde ik goed op onmacht en op pijn en haalde mijn eerste complimentjes binnen. Maar hoewel ik de complimentjes wel hoorde, kon ik er niet in blijven geloven. 

Ik kreeg een aantal relaties, waarbij ik keer op keer aan de kant werd gezet, omdat ik niet deugde. Afijn dat waren de woorden, waar ik in ben blijven geloven. 
En doordat ik al deze gedachten ben gaan geloven, liet ik weinig complimentjes toe. Want ik was het tenslotte niet waard. Ik profileerde mijzelf als een grote grapjas, die het leven niet al te serieus nam, want als ik dat wel zou doen, dan zou ik moeten presteren en in mijzelf moeten gaan geloven. Deze gevoelens zaten diep in mij verankerd.
Na wat opleidingen en trainingen ging ik leren om op mijzelf te bouwen en in mijzelf te geloven. Inmiddels WEET ik dat ik het kan. Maar het werkelijk voelen, dat je ertoe doet, kan ik sinds een aantal jaren pas meer en al beter. Daardoor veranderde ik van baan en ging ik doen wat ik zelf leuk vond. Ik begon de dingen te doen, waar ik zelf voldoening uit kon halen. Totdat ik ook daar weer werd ontslagen. Niet, omdat ik niet goed genoeg was, maar wel omdat ik als het ware boventallig was. Ik raakte dus zonder werk en ik kan je zeggen dat dit niet goed is voor je zelfwaardering. Toch had ik alle trainingen goed geïntegreerd en wist mijzelf staande te houden. Schouders eronder en neus omhoog dus. Tijdens sollicitatie gesprekken, wist ik mijzelf goed te verkopen, maar kreeg vaak terug dat ik overgekwalificeerd was. Ik kon niet zoveel met dit compliment en deed het dan vaak af met: ik zal wel te oud zijn. Dus ergens diep in mij, zat nog steeds dat kleine stemmetje wat me dan zo nu en dan onderuit haalde. 
Hup schouders er weer onder en zo begon ik voor mijzelf. Ik startte mijn eigen coachpraktijk en wonder boven wonder: het ging lopen. Let even op mijn woorden: WONDER BOVEN WONDER… Had ik dan toch niet echt het vertrouwen of was er wat anders aan de hand?


Ik kan je vertellen, het stemmetje zit er nog steeds, maar ik begrijp ook dat ik ervoor heb gekozen, om voor mijzelf op te komen. Mijn eigen bedrijf te starten en niet bij de pakken neer te gaan zitten. En iets in mij is zich gaan openen, waardoor alles en ik meen het echt: ALLES! wat meer meewerkt. Prachtige berichten krijg ik terug van cliënten, waaronder deze!

Lieve Paulien, Het grootste cadeau dat iemand mij kan geven, is aan mij terugkoppelen dat ik op wat voor manier dan ook een bijdrage heb geleverd aan zijn of haar leven. En ik vind het mooiste wat je voor een ander kan doen, geven wat je zelf graag ontvangt. Dus, lieve Paulien laat ik je graag weten dat mede door jou, tijdens de cursus systemisch werken, er een proces in gang is gezet in mij naar meer zelfliefde, waardoor er elke dag bijzondere dingen gebeuren. Sommige heel subtiel en andere, die ik niet voor mogelijk had gehouden. Waar ik in ieder geval elke dag van geniet, is dat ik besef, dat er een keuze is. Veel vaker dan ik dacht, ben ik voor 2017 als een bulldozer over mijzelf heengereden. Soms bewust, omdat ik niet wist wat ik kon doen om het tij te keren, soms omdat mijn plichtsbesef groter was dan mijn zelfliefde. In januari ben ik gaan sporten, gestopt met roken en gezonder gaan eten, waardoor ik 10kg ben afgevallen en half september de Dam tot Damloop heb gelopen. Als kind trainde ik 4 uur per dag en speelde ik in het Nederlandse waterpoloteam, maar hardlopen kon ik niet, dus was deze prestatie voor mij heel bijzonder. En wat ik misschien nog wel als de grootste winst ervaar, is dat het speels is gegaan i.p.v. op discipline. In juni heb ik een hele adorable man ontmoet. Als hij eerder op mijn pad was gekomen, dan was het heel anders gelopen. Ik had van alles gedaan, waardoor er geen succesvolle relatie had ontstaan en geconcludeerd dat daar mijn talent niet ligt, terwijl er natuurlijk iets heel anders aan ten grondslag ligt. Nu heb ik mijn deur (en wat allemaal nog niet meer) geopend, hem verwelkomt en …. we genieten, er is een echte, gelijkwaardige verbinding en er is vertrouwen in de toekomst. Voor mij is dat allemaal nieuw. Mijn diepe verlangens zijn weer wakker geworden en ik ben weer oplettend, zodat ik de kans vergroot dat ze in vervulling gaan. Lieve Paulien, als jij in de oefeningen niet had doorgepakt en mij leerde te voelen … als jij bij een oefening het woord zelfliefde niet had laten vallen, dan weet ik niet of dit proces in mij zo in beweging was gekomen. Ik wil je graag bedanken voor het creëren van die beweging.

Daar word ik dan weer eventjes stil van. Dan besef en voel ik, dat ik er werkelijk toe doe. Tuurlijk weet ik het wel en haal ik alles uit de kast om de ander een stap te kunnen laten maken. Maar als je dit soort berichtjes werkelijk kan nemen en inademen, dan kom je bij het voelen. Voelen zonder Ego. Niet om mijzelf belangrijk te maken, maar omdat het zo heerlijk voelt.
Het gaat stromen!
En zo groeit mijn coachpraktijk met gestage stappen. Word ik ineens gevraagd om een verdiepende module in systemisch werken te gaan geven voor kindercoaches, ontstaat er een prachtig evenement en een plek om workshops te geven. Ik kan voelen dat het stroomt en ik kan wel dansen en springen van geluk. 

Wil jij ook weer geloven in jezelf? Voelen dat het weer gaat stromen en weer werken met een lach op je gezicht? Ik wil je er graag bij helpen! Geef je op voor de workshop "Werken, zoals het voor jou bedoeld is " op 25 november a.s.
www.veelgoeds.com/vrouwen-opstellingen-dag.html  hier om te bewerken.