Als je het maar laat gaan

Onlangs kwam er op Facebook een liedje voorbij. Niets nieuws, zal je misschien denken, dat gebeurt zo vaak! En inderdaad, dat gebeurt wel vaker. En soms word ik geraakt door een liedje. Of door de melodie, want de tekst kan ik niet altijd verstaan, ofwel juist door de tekst. En bij het nummer van Sjors van der Panne – laat gaan -  werd ik dus juist geraakt door de tekst. In eerste instantie wist ik niet zo goed waarom. Ik had nog nooit van Sjors van der Panne gehoord en juist dat maakte dat ik het liedje aanklikte. Nieuwsgierig Aagje ben ik wel. Bemoeial soms ook, maar dat is een ander verhaal.
 
Bij alles wat ik deed die dag bleef dat liedje maar door mijn hoofd gaan. En telkens opnieuw vond ik de tekst zo goed. Voor wie net als ik nooit van Sjors van der Panne gehoord heeft en zich niets kan voorstellen bij de tekst, hieronder even in het kort:
 
Huil, huil zo hard je kan
Tot het niet meer kan. Huil op mijn schouder
En scheld, scheld maar op alles
Op de tijd en op haar keuzes
Op de liefde en ’t verdriet

Val maar terug. 
Terug op mij
En hou goed vast. 
Als je ’t laat gaan

En vecht, vecht nu het moet
Vecht tot je valt. En alleen maar wilt slapen
En droom, droom van een dag
Van de dag die nog gaat komen. Ook al zie je het nu niet

Dus val maar terug
Terug op mij
En hou goed vast
Als je ‘t laat gaan
Ik vond het zo’n mooie tekst, omdat het zo goed weergeeft hoe de dingen in het leven soms kunnen gaan. Hoe je soms, als er iets gebeurd is in je leven wat echt flinke impact op je heeft, tegen de dingen aan kunt schoppen. Waarom ik? Waarom heeft dit moeten gebeuren? Hoe je kunt zwelgen in je eigen verdriet en hoe goed het dan is, als je iemand op zoekt om dat verdriet mee te delen. Om bij uit te huilen, om even op terug te vallen. Gedeelde smart is immers halve smart, gaat het gezegde. En ook verdriet hoort bij het leven.
 
Nieuwsgierig als ik dus ben, klikte ik later op de dag het liedje nog eens aan en zocht de tekst erbij. En wat schetste mijn verbazing? Ik had onbewust de tekst voor mezelf aangepast. Weliswaar minimaal, maar toch… daardoor verandert de betekenis wel heel erg. Want ik zong telkens opnieuw ‘val maar terug, terug op mij, en hou je goed vast, als je het maar laat gaan’. En dat ene woordje, dat maar, wat ik onbewust had toegevoegd, verandert eigenlijk de hele context van de tekst.
 
Hoe vaak hoor ik de mensen om mij heen niet zeggen: ja maar daar kan ik niets aan doen! Met mij is dit gebeurd of met mij is dat gebeurd, daarom reageer ik zo. Of, ja maar mijn moeder deed dit met mij of mijn vader heeft dat gedaan en daarom kan ik nu niet anders. Hoe vaak hoor ik mensen niet de verantwoording voor dat wat ze zelf doen aan een ander uitbesteden. Verdrietig kunnen mensen soms zijn om wat er met ze in het leven gebeurd is. En soms komen ze naar mij toe omdat ze verandering in hun leven willen. Juist omdat ze het anders willen gaan doen en niet meer in hun verdriet willen blijven hangen, of om juist dingen anders te gaan doen dan ze altijd gedaan hebben. En toch… toch blijven veel mensen dan weer op het punt hangen, waarbij ze de pijn zouden moeten loslaten en het niet doen. Omdat het ze meer oplevert om zo door te blijven gaan als ze altijd al gedaan hebben en omdat het zoveel comfortabeler is om de verantwoordelijkheid voor het eigen voelen of een gebeurtenis uit het verleden aan iemand anders uit te besteden. En dat terwijl het leven zoveel meer is als je geschiedenis.
 
Begrijp mij niet verkeerd. Natuurlijk is het helemaal goed om pijnlijke dingen onder ogen te zien. Natuurlijk is het helemaal goed om te rouwen, te huilen en te schreeuwen om de dingen die je overkomen zijn. Maar als je dat eenmaal gedaan hebt, komt er een tijd om verder te gaan. Jij bent niet je verleden, ook al heeft het je gevormd. Jij bent jij, in het hier en nu.
 
Dus ik wil jullie uitnodigen, zing met Sjors en mij mee, alleen voeg dat ene woordje toe: maar! Als je het maar laat gaan.
 
Voor wie het kan voelen en wie geïnteresseerd is om het eigen leven en voelen weer in de hand te nemen. Voor wie bereid is om naar de eigen emoties en beweegredenen te kijken. Voor wie het beu is telkens maar weer met een vingertje naar de ander te wijzen of naar zijn geschiedenis te verwijzen, voor wie klaar is met het gevoel te beschadigd te zijn om nog gelukkig te kunnen zijn, die nodig ik uit om op 8 mei of 15 juni a.s. naar Oudkarspel te komen om deel te nemen aan een Proeverij in de cursus in wonderen in combinatie met systemisch werk. De toegang tot deze avond is geheel gratis. Voor meer informatie verwijs ik je graag naar www.veelgoeds.nl. of www.al-licht-5.nl

---